Van 25-7-2014 t/m 11-8-2015 maakten wij een lange reis, waaronder door dit land.
Hier vind je de gehele route van dit jaar fietsen.
Hier vind je de gehele route van dit jaar fietsen.
Armenië
12-6-2015
Na een paar dagen Georgië zijn we de grens overgestoken naar Armenië.
In onze reisgids stond vermeld dat we een visum zouden moeten kopen in lokale Dram, maar blijkbaar was dit afgeschaft. Na een stempel in ons paspoort werden we verwelkomd in Armenië.
Tot Yerevan hebben we wild gekampeerd. We fietsen net zo lang totdat we een geschikte plek tegen komen om onze tent op te zetten. We laten ons als het ware verrassen door het landschap, het weer en de mensen. Dat verrassen moet je letterlijk nemen, want we kwamen ook in Armenië in een warm bad terecht.
Voor onze kampeerstop in de buurt van Yeghegnadzor vroegen we tijdens het inkopen doen in een klein winkel of we ook wat flessen mochten vullen met water. Het landschap staat wildkamperen toe. Er zijn prachtige groene bergen met wijde vlaktes. Slechts af en toe is er een stroompje, maar met een beetje plannen lukt het altijd om net voor kamperen nog een aantal liter water ergens te tappen bij een huisje, winkel of tankstation.
De man verweest ons naar de overburen. H. ging er vragen of hij onze flessen mocht vullen en kwam terug met de mededeling dat we daar een kopje koffie moesten gaan drinken. We werden er ontvangen met een kopje koffie, een bakje vanille ijs en later ook nog brood met kaas. Nadat we nog voor de regenbui hadden geschuild, vonden we een geschikt kampeerplekje buiten het dorp.
We hebben 5 nachten wild gekampeerd en ons daarna laten verwennen met een warme douche in Yerevan.
Na een paar dagen Georgië zijn we de grens overgestoken naar Armenië.
In onze reisgids stond vermeld dat we een visum zouden moeten kopen in lokale Dram, maar blijkbaar was dit afgeschaft. Na een stempel in ons paspoort werden we verwelkomd in Armenië.
Tot Yerevan hebben we wild gekampeerd. We fietsen net zo lang totdat we een geschikte plek tegen komen om onze tent op te zetten. We laten ons als het ware verrassen door het landschap, het weer en de mensen. Dat verrassen moet je letterlijk nemen, want we kwamen ook in Armenië in een warm bad terecht.
Voor onze kampeerstop in de buurt van Yeghegnadzor vroegen we tijdens het inkopen doen in een klein winkel of we ook wat flessen mochten vullen met water. Het landschap staat wildkamperen toe. Er zijn prachtige groene bergen met wijde vlaktes. Slechts af en toe is er een stroompje, maar met een beetje plannen lukt het altijd om net voor kamperen nog een aantal liter water ergens te tappen bij een huisje, winkel of tankstation.
De man verweest ons naar de overburen. H. ging er vragen of hij onze flessen mocht vullen en kwam terug met de mededeling dat we daar een kopje koffie moesten gaan drinken. We werden er ontvangen met een kopje koffie, een bakje vanille ijs en later ook nog brood met kaas. Nadat we nog voor de regenbui hadden geschuild, vonden we een geschikt kampeerplekje buiten het dorp.
We hebben 5 nachten wild gekampeerd en ons daarna laten verwennen met een warme douche in Yerevan.
Svedlana en Set
Na Yerevan fietsen we de hele dag langs fruitgaarden. Veel kersen en witte en gekleurde moerbeien.
Heerlijk om deze zo onderweg te kunnen plukken van de boom.
Die avond was het niet zo gemakkelijk om een kampeerplekje te vinden, omdat er overal bewerkt land was. Uiteindelijk vonden we een redelijk vlakke plek op een soort kruising van ‘veldjes’. We zetten onze tent er op en zwaaiden regelmatig naar passerende Lada’s. Het wildkamperen is hier geen probleem, maar soms maken we ons toch zorgen of we er wel kunnen blijven staan. Gelukkig kwam niemand dit ons verbieden.
Tijdens het koken stopte er een witte Lada. Een man stapte uit en liep naar ons toe. We maakte ons een beetje zorgen. Maar de man bracht ons een zak heerlijke kersen en perziken. We probeerde een praatje te maken maar hij sprak geen Engels en ons Russisch is zeer basic. We bedankten hem hartelijk. We ruimden onze tent in en maakten ons op voor de avond. Het wordt pas om 21 uur donker hier, maar voor 19 uur willen we toch gegeten hebben.
Na het eten kwam de man (van de witte Lada en de kersen) terug, deze keer vergezeld van zijn vrouw. Tot onze verassing sprak de vrouw enige woordjes Nederlands. Ze vertelde dat haar moeder in België woont en haar tante in Nederland. Voor dat we het wisten kreeg K. haar mobieltje in haar hand gedrukt en spraken we Nederlands met haar moeder. De boodschap was duidelijk: ‘Ik ben de moeder van Svedlana en woon in België. Jullie moeten met mijn dochter en haar man meegaan. Waar jullie nu zijn is het gevaarlijk, er zitten slangen. Ga met deze mensen mee. Jullie kunnen daar slapen, douchen en eten’.
Dit vriendelijke gebaar van Armeense Gastvrijheid konden we niet afslaan. Na nog even gepraat te hebben aan de telefoon en met Svetlana en haar man pakten we alle tassen en de tent weer in en alle spullen werden in de kofferbak van de Lada gedaan. En zo fietsen we een klein half uurtje later achter de Lada aan naar het huis van Svedlana en haar familie. De rest van de familie zat al buiten om ons op te wachten. In het Russisch, met tussendoor enkele Nederlandse woorden, konden we met Svedlana en haar familie praten. Later kwam er een overbuurvrouw die Duits sprak en nog later een jonge vrouw die de Engelse taal machtig was, wat het net iets gemakkelijker maakt om te praten.
Er werd goed voor ons gezorgd. We werden uitgenodigd om aan een grote tafel vol met verschillende soorten brood, kaas, komkommers, tomaten, paprika’s, pepers, gebakken eieren met tomaat, komkommersalade, frisdrank, wodka, ingemaakt fruit te komen eten. Ondanks dat we bij onze tent al hadden gegeten smaakte het overheerlijk. Na een warme douche wachtte ons een andere verrassing.
We Skypten nog een uur met de tante en oom van Svedlana die 15 jaar in Valkenburg wonen. Hun kinderen studeren in Tilburg. Wat een kleine wereld.
Na een goede, maar korte, nacht en een ontbijt namen we afscheid van deze ontzettend aardige familie. Voor onderweg kregen we nog een pot ingemaakte perziken mee. In het najaar hoopt Svedlana naar België te gaan om haar moeder te bezoeken. We hopen dat ze dan de mogelijkheid heeft om bij ons te komen logeren.
Na Yerevan fietsen we de hele dag langs fruitgaarden. Veel kersen en witte en gekleurde moerbeien.
Heerlijk om deze zo onderweg te kunnen plukken van de boom.
Die avond was het niet zo gemakkelijk om een kampeerplekje te vinden, omdat er overal bewerkt land was. Uiteindelijk vonden we een redelijk vlakke plek op een soort kruising van ‘veldjes’. We zetten onze tent er op en zwaaiden regelmatig naar passerende Lada’s. Het wildkamperen is hier geen probleem, maar soms maken we ons toch zorgen of we er wel kunnen blijven staan. Gelukkig kwam niemand dit ons verbieden.
Tijdens het koken stopte er een witte Lada. Een man stapte uit en liep naar ons toe. We maakte ons een beetje zorgen. Maar de man bracht ons een zak heerlijke kersen en perziken. We probeerde een praatje te maken maar hij sprak geen Engels en ons Russisch is zeer basic. We bedankten hem hartelijk. We ruimden onze tent in en maakten ons op voor de avond. Het wordt pas om 21 uur donker hier, maar voor 19 uur willen we toch gegeten hebben.
Na het eten kwam de man (van de witte Lada en de kersen) terug, deze keer vergezeld van zijn vrouw. Tot onze verassing sprak de vrouw enige woordjes Nederlands. Ze vertelde dat haar moeder in België woont en haar tante in Nederland. Voor dat we het wisten kreeg K. haar mobieltje in haar hand gedrukt en spraken we Nederlands met haar moeder. De boodschap was duidelijk: ‘Ik ben de moeder van Svedlana en woon in België. Jullie moeten met mijn dochter en haar man meegaan. Waar jullie nu zijn is het gevaarlijk, er zitten slangen. Ga met deze mensen mee. Jullie kunnen daar slapen, douchen en eten’.
Dit vriendelijke gebaar van Armeense Gastvrijheid konden we niet afslaan. Na nog even gepraat te hebben aan de telefoon en met Svetlana en haar man pakten we alle tassen en de tent weer in en alle spullen werden in de kofferbak van de Lada gedaan. En zo fietsen we een klein half uurtje later achter de Lada aan naar het huis van Svedlana en haar familie. De rest van de familie zat al buiten om ons op te wachten. In het Russisch, met tussendoor enkele Nederlandse woorden, konden we met Svedlana en haar familie praten. Later kwam er een overbuurvrouw die Duits sprak en nog later een jonge vrouw die de Engelse taal machtig was, wat het net iets gemakkelijker maakt om te praten.
Er werd goed voor ons gezorgd. We werden uitgenodigd om aan een grote tafel vol met verschillende soorten brood, kaas, komkommers, tomaten, paprika’s, pepers, gebakken eieren met tomaat, komkommersalade, frisdrank, wodka, ingemaakt fruit te komen eten. Ondanks dat we bij onze tent al hadden gegeten smaakte het overheerlijk. Na een warme douche wachtte ons een andere verrassing.
We Skypten nog een uur met de tante en oom van Svedlana die 15 jaar in Valkenburg wonen. Hun kinderen studeren in Tilburg. Wat een kleine wereld.
Na een goede, maar korte, nacht en een ontbijt namen we afscheid van deze ontzettend aardige familie. Voor onderweg kregen we nog een pot ingemaakte perziken mee. In het najaar hoopt Svedlana naar België te gaan om haar moeder te bezoeken. We hopen dat ze dan de mogelijkheid heeft om bij ons te komen logeren.
De dag erna fietsten we weer door fruitgaarden en deden we inkopen in een klein dorpje. Een jongen sprak Engels en vroeg of we bij hem thuis een kopje koffie of thee wilden komen drinken. En zo belanden we in de schaduw van de fruitbomen in de tuin van een familie en schoven we aan voor de lunch. Gelukkig spraken een aantal familieleden Engels, dus konden we makkelijk met elkaar communiceren.
Land van melk en honing
Armenië bestaat vooral uit bergen. Regelmatig klimmen we 800 meter per dag en zijn we de hele dag in de weer om 60 kilometer af te leggen. De wegen zijn niet altijd van zeer goede kwaliteit, maar de omgeving is prachtig. We fietsen door het niet-toeristische gedeelte en dat bevalt goed.
Maar ook fietsten we langs het Sevan meer en hadden we een prachtig uitzicht op de besneeuwde bergtoppen langs het meer. Tijdens de tocht langs het Sevan meer troffen we 2 jonge imkers met 300 bijenkisten. Ze boden ons een kopje koffie aan.
Op een ochtend troffen we in een heel klein dorpje de melkwagen die de verse melk bij de boeren kwam ophalen om naar de fabriek te brengen. We stopten er om enkele foto’s te maken. We kregen een kopje verse melk aangeboden en een bos bloemen. De bloemen hebben we maar in het dorpje gelaten.
Na Yerevan hebben we weer 5 nachten wild gekampeerd tot we genoten van een warme douche in Ijevan. Overdag hebben we slechts 1 keer regen en onweer gehad, maar een aantal nachten was het slecht weer. In ons tentje hoorden we het onweer, lichtte de lucht op en hoorden we de donder. Gelukkig scheen de zon dan weer als we opstonden.
Armenië bestaat vooral uit bergen. Regelmatig klimmen we 800 meter per dag en zijn we de hele dag in de weer om 60 kilometer af te leggen. De wegen zijn niet altijd van zeer goede kwaliteit, maar de omgeving is prachtig. We fietsen door het niet-toeristische gedeelte en dat bevalt goed.
Maar ook fietsten we langs het Sevan meer en hadden we een prachtig uitzicht op de besneeuwde bergtoppen langs het meer. Tijdens de tocht langs het Sevan meer troffen we 2 jonge imkers met 300 bijenkisten. Ze boden ons een kopje koffie aan.
Op een ochtend troffen we in een heel klein dorpje de melkwagen die de verse melk bij de boeren kwam ophalen om naar de fabriek te brengen. We stopten er om enkele foto’s te maken. We kregen een kopje verse melk aangeboden en een bos bloemen. De bloemen hebben we maar in het dorpje gelaten.
Na Yerevan hebben we weer 5 nachten wild gekampeerd tot we genoten van een warme douche in Ijevan. Overdag hebben we slechts 1 keer regen en onweer gehad, maar een aantal nachten was het slecht weer. In ons tentje hoorden we het onweer, lichtte de lucht op en hoorden we de donder. Gelukkig scheen de zon dan weer als we opstonden.
16-6-2015
Het Sovjet-verleden
Soms lijkt het alsof we in Centraal Azië zijn beland; het lijkt hier best wel op Tadjikistan en Kirgizië. Natuurlijk de bergen (al zijn ze hier minder hoog) met de zomerverblijven van herders met vee, de kleine winkeltje met hetzelfde assortiment confeti (snoepjes) en koeken, frisdrank, kaas en grote platte witte broden. Meestal ook wat uien, tomaat, komkommer en aardappel en dat vormt dan de basis voor ons avondeten. Er rijden hier ook nog veel oude Lada’s rond. Daarnaast ook veel Wolga’s, een iets duurdere en grotere variant van een ‘arbeidersauto’ en de Kamaz, de vrachtauto. De buitenwijken van de stadjes zijn soms troosteloos met veel grote flatgebouwen die nauwelijks onderhouden zijn. En ook vervallen fabrieken, waar nog machines staan, met kapotte ramen waar de planten en bomen uit groeien. Sloopterreinen aan de rand van de stad met bergen verwrongen, roestig staal en karkassen van oude Lada’s.
Het Sovjet-verleden
Soms lijkt het alsof we in Centraal Azië zijn beland; het lijkt hier best wel op Tadjikistan en Kirgizië. Natuurlijk de bergen (al zijn ze hier minder hoog) met de zomerverblijven van herders met vee, de kleine winkeltje met hetzelfde assortiment confeti (snoepjes) en koeken, frisdrank, kaas en grote platte witte broden. Meestal ook wat uien, tomaat, komkommer en aardappel en dat vormt dan de basis voor ons avondeten. Er rijden hier ook nog veel oude Lada’s rond. Daarnaast ook veel Wolga’s, een iets duurdere en grotere variant van een ‘arbeidersauto’ en de Kamaz, de vrachtauto. De buitenwijken van de stadjes zijn soms troosteloos met veel grote flatgebouwen die nauwelijks onderhouden zijn. En ook vervallen fabrieken, waar nog machines staan, met kapotte ramen waar de planten en bomen uit groeien. Sloopterreinen aan de rand van de stad met bergen verwrongen, roestig staal en karkassen van oude Lada’s.
Kerken
Als we fietsen zien we van verre al de kerkjes en kloosters. Hoog op de top van de berg overzien ze de vallei. Ze vormen een prachtig contrast met de groene weide en helder blauwe lucht. Het zijn kleine kerken, gebouwd uit grote stenen. In de kerkjes is het donker maar achter het altaar is een raam waar het zonlicht door valt. Het geeft een mystiek gezicht. De oudste kerkjes dateren uit de 5de eeuw en worden nog steeds gebruikt. Vaak heb je een prachtig zicht op de vallei rondom de kerk of zoals bij Khor Virap op de berg Ararat.
We bezoeken niet elk kerkje meer. Een aantal hebben we al gezien op onze eerdere reizen naar Armenië en een bezoekje aan een kerk duurt, op de fiets, vaak meer dan twee uur. De weg er naar toe is vaak slecht en zeer steil. Het kerkje is slechts 6 kilometer van de grote weg maar verticaal betekent het vaak wel rond de 300 meter klimmen. We bekijken dus heel bewust of we voor een kerkje omfietsen.
Als we fietsen zien we van verre al de kerkjes en kloosters. Hoog op de top van de berg overzien ze de vallei. Ze vormen een prachtig contrast met de groene weide en helder blauwe lucht. Het zijn kleine kerken, gebouwd uit grote stenen. In de kerkjes is het donker maar achter het altaar is een raam waar het zonlicht door valt. Het geeft een mystiek gezicht. De oudste kerkjes dateren uit de 5de eeuw en worden nog steeds gebruikt. Vaak heb je een prachtig zicht op de vallei rondom de kerk of zoals bij Khor Virap op de berg Ararat.
We bezoeken niet elk kerkje meer. Een aantal hebben we al gezien op onze eerdere reizen naar Armenië en een bezoekje aan een kerk duurt, op de fiets, vaak meer dan twee uur. De weg er naar toe is vaak slecht en zeer steil. Het kerkje is slechts 6 kilometer van de grote weg maar verticaal betekent het vaak wel rond de 300 meter klimmen. We bekijken dus heel bewust of we voor een kerkje omfietsen.
2-6-2015 t/m 17-6-2015
Route:
Azatan – Aruch – Yerevan – Artashat – Chaghap – Yeghegnadzor – Martuni – Shorza – Navur – Ijevan – Berdavan – Odzun – Vanadzor - Gyumri
Bekijk de route via wikiloc: Armenië
Route:
Azatan – Aruch – Yerevan – Artashat – Chaghap – Yeghegnadzor – Martuni – Shorza – Navur – Ijevan – Berdavan – Odzun – Vanadzor - Gyumri
Bekijk de route via wikiloc: Armenië